جوان آنلاین: در سرمقاله دیروز روزنامه جوان به کنایه نوشته شده بود بی‌بی‌سی فارسی که این‌قدر خوار و زبون شده است، شاید محصول کار یک سردبیر یا مسئول نفوذی بوده است. ظاهراً شاید به دلیل واژه «بر این باورم» این شبهه پیش آمده که این یک حرف جدی است! مشخص است که بی‌بی‌سی فارسی ارگان رسمی وزارت خارجه انگلیس است و سیاست‌ها از آنجا ابلاغ می‌شود و بهترین راه برای باور این حقیقت، نسبت آشکار و مستقیم خباثت دیرینه و نهادینه انگلیسی با رویکرد این شبکه فارسی‌زبان است. اما از آنجایی که کنایه‌واربودن جمله نویسنده ممکن است برای برخی خوانندگان آشکار نباشد، لازم شد تا این موضوع روشن شود.
همچنین در آغاز سرمقاله نوشته شد «آن بی‌بی‌سی که امام هر شب قبل از خواب رادیوی آن را می‌شنید، کجا و...» این نیز برخی دوستان و مخاطبان روزنامه را به این شبهه انداخته است که آیا بی‌بی‌سی برای امام رضوان‌الله تعالی علیه مرجع بود؟! حاشا و کلا! چنین چیزی ممکن است فقط درصورتی که نه امام را شناخته باشیم و نه بی‌بی‌سی را. حضرت امام همان‌گونه که سخنرانی یا ادعا‌ها یا روزنامه‌های دشمن را می‌شنید و می‌خواند و باخبر می‌شد، به رادیوی بی‌بی‌سی نیز به همین دلیل توجه داشت، تا از آنچه بلندگوی دشمن دیرینه می‌گوید بی‌خبر نماند. مسئله این است که هر سیاستمداری باید عموم رسانه‌های همسو و غیرهمسو و دوست و دشمن را از نظر دور ندارد. امام نیز چنین بود و اگر در خاطرات اطرافیان حضرت امام به این عادت ایشان اشاره شده، آن را باید با این نگاه فهمید، نه اینکه تصور شود امام به بی‌بی‌سی اعتماد می‌کرده است. رادیوی بی‌بی‌سی فارسی در آغاز تلاش می‌کرد برخی استاندارد‌های حرفه‌ای‌گری را رعایت کند، اما شبکه بی‌بی‌سی فارسی در حال‌حاضر باکی ندارد که دور از استاندارد‌های یک شبکه مستقل خبری و اینچنین رسوا کار کند.
